Zo nu en dan komen wij in de praktijk nog steeds slapende dienstverbanden tegen. Een slapend dienstverband is een dienstverband dat niet is beëindigd maar waarbij de werknemer geen werkzaamheden meer verricht en ook geen loon meer krijgt.
Deze situatie doet zich voor na langdurige (2 jaar) arbeidsongeschiktheid van een werknemer. Na 2 jaar ziekte is, in beginsel, niet langer sprake van een opzegverbod en kan de werkgever een ontslagvergunning aanvragen bij het UWV. Indien het UWV deze ontslagvergunning afgeeft, dient de werkgever een transitievergoeding te voldoen aan de werknemer. Veel werkgevers vinden het onredelijk dat na twee jaar loondoorbetaling bij ziekte ook nog een transitievergoeding dient te worden voldaan bij beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Door het dienstverband slapend te houden, werd er door werkgevers geen transitievergoeding voldaan. Maar mag dit eigenlijk wel?
De Hoge Raad heeft reeds in 2019 geoordeeld dat indien een langdurig zieke werknemer na twee jaar ziekte zijn werkgever voorstelt om de arbeidsovereenkomst te beëindigen, onder toekenning van de wettelijke transitievergoeding, de werkgever hiermee moet instemmen. Doet een werkgever dit niet, dan handelt deze niet als een goed werkgever. Een werkgever mag het voorstel enkel afwijzen als hij hierbij een gerechtvaardigd belang heeft. Als voorbeeld noemt de Hoge Raad het geval waarin de werknemer nog reële re-integratiemogelijkheden heeft. De werkgever zal dit moeten bewijzen.
Heb je vragen over dit artikel of andere juridische vragen? Neem gerust contact met ons op.